Allemaal thuis

Eindelijk na 10 dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen ben ik weer thuis. Vanavond om 18:30 uur zijn we met zijn viertjes thuis gekomen.
De kinderarts had besloten dat Hanne de laatste 2 dagen van de antibioticakuur wel oraal (via een spuitje in de mond) mag innemen. Tja en toen was er geen reden meer om nog langer in het ziekenhuis te blijven. JOEPIE!!!
Hanne doet het heel erg goed. Ze slaapt, drinkt, poept en plast en soms is ze wakker :-). Ze drinkt nog niet zo goed uit de borst maar gelukkig kan mama nu heel goed kolven en zo krijgt ze toch borstvoeding binnen. Hopelijk gaat het nog lukken om goed uit de borst te drinken. Dat gaat vast wel goed komen want we hebben een fantastische kraamhulp kunnen regelen. Het is zo waar gelukt dat een vriendin van mij (Renate natuurlijk) bij ons mag kramen. We hadden de hoop al bijna op gegeven maar het kwam nu qua data perfect uit, geen toeval natuurlijk.
Papa, mama, Neo, Hanne en Tjalle zijn blij dat we weer allemaal thuis zijn. Nu kunnen we eindelijk als gezin aan elkaar gaan wennen in een normale thuissituatie.
De afgelopen 10 dagen zijn voor Samuel en Neo ook behoorlijk zwaar geweest. Neo moest een paar dagen uit logeren en mama bleef maar steeds in dat ziekenhuis. Dat vond ze maar niets. Hanne vindt ze steeds leuker. Ze wil haar steeds kusjes geven en aaien. Ze is erg lief voor Hanne.

Tjalle was ook erg blij dat het vrouwtje er weer was. Maar ja hij wilde steeds tegen me op springen en dat is een beetje link met zo'n buik. Hij was erg enthousiast. Met Hanne heeft hij nog niet echt kennis gemaakt. Hij keek alleen even in de maxi-cosi.
Papa is ook erg blij dat hij nu met al zijn meisjes thuis is. Hopelijk wordt het n wat rustiger voor hem. Geen gesjees meer naar het ziekenhuis.

Het huis is mooi versierd. Erg leuk zelf hebben we hier niets aan gedaan. Buiten staat een mooi Nijntjebord (sponsord bij fam, Hazelaar)en binnen hangen slingers (dank zussie en zwager).

En nu gaan we de eerste nacht in, best een beetje spannend. Kunnen we slapen of gaat ons meisje ons de hele nacht wakker houden? We zullen het zien.

Gelukkig is dit niet meer nodig:

Dag 3

Het was een bijzondere dag vandaag. Ik heb vandaag Neo verblijd met een bezoek aan de tandarts. Neo was niet erg onder de indruk van een mevrouw die in de mond de tanden ging tellen. Maar ze kreeg wel een mooie sticker er voor! Daarna ben ik met Neo naar Pake en Beppe gegaan om Tjalle op te halen. Neo miste Tjalle gisteren toen we thuis kwamen. we hebben lekker bij pake en beppe in de tuin gegeten en Neo heeft even geslapen bij Konijn. daarna zijn we gauw weer naar Apeldoorn gereden, Tjalle thuis gebracht en door naar mama en Hanne. Neo begint Hanne echt te noemen, gisteren kwamen thuis en zag ze de box en zei: "Hanne bed". Neo is weer helemaal thuis, nu Tjalle er ook weer is. We hebben nu alvast een nieuw bedje voor Neo waar ze zelf in kan kruipen. Zo hoeft mama haar straks niet te tillen.
Karin heeft ondertussen in het ziekenhuis ook een verhuizing meegemaakt naar een kamer waar iemand anders al ligt. Het is nu wat krapper op de kamer. Maar vanochtend ging het voeden van Hanne al goed en de borstvoeding komt nu echt goed op gang. Ook zien we dat Hanne al weer heel anders is dan gisteren. Ze reageert al weer beter en slaapt ook beter. Het eten gaat wel iets beter, maar ondersteuning is nog wel nodig. vanmiddag heeft Hanne voor het eerst direct uit de borst gedronken!
Al met al weer een goede dag te noemen. Papa is trost op al zijn meiden! Karin die goed hersteld en zich goed houdt onder de situatie in het ziekenhuis; Neo die als een peuter dit helemaal doormaakt en zichtbaar geniet van mama, papa en zusje; en natuurlijk mijn jongste dochter Hanne die een onvergetelijke indruk heeft gemaakt in de drie dagen dat ik haar ken. Daarom maar een nieuw fotootje:

Hanne Talitha

Hier dan eindelijk het mailtje van onze kant.
Afgelopen donderdag is Karin opgenomen in het ziekenhuis vanwege (vermoedelijke) pre-emclampie (zwangerschapsvergiftiging). Een dag later werd dit bevestigd en lieten ze haar niet meer naar huis gaan. De afspraak was dat ze 's maandags ingeleid zou worden. Dat is gebeurd!
Afgelopen maandag om ca 7 uur is de bevalling in gang gezet. In het begin ging het naar wens hoewel de weeën al wel snel heel snel achter elkaar kwamen, dit is d.m.v. het infuus geprobeert aan te passen. Het infuus moest steeds lager gezet worden en zelfs uit. Karins lichaam maakte nu zelf de weeën aan (of hoe zeg je dat). 's Middags was er 5cm ontsluiting en anderhalf uur later nog steeds, pff dat ging dus niet meer. Ze hebben Karin toen weggebracht voor een ruggeprik. Hierna kon ze de weeën een heel stuk beter verdragen. Helaas was er na 2 uur een kleine cm ontsluiting bij. De gynaecoloog heeft met de hand de boel opgerekt tot 8 cm (ik bespaar jullie de details, lang leve de ruggeprik). Ook werd het bloed van de baby gecontroleerd, dit was nog goed. Na een uur weer controle maar helaas weer geen ontsluiting erbij. Dus was de enige optie nog een keizersnee!
Onze dochter HANNE TALITHA is maandag om 22:58 geboren!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Wat waren we blij dat ze er eindelijk was en we haar konden bekijken. Ze moest de eerste nacht in de couveuse omdat ze een moeilijke start had. Ze had ook een erg zware dag gehad. De volgende morgen mocht ze met ons mee naar mijn kamer omdat het goed ging. Gisteren ging het eerst goed. Vanaf gisteravond begon ze minder te drinken en werd ze onrustig. Vannacht was ze erg onrustig en huilde ze veel. Vanmorgen was ze nog prikkelbaar en de kinderarts is erbij gekomen. Haar bloedsuiker was te laag. Toen hoorde ze oo dat de uitslag van een kweek van mij niet goed was, er was en bacterie gevonden die schadelijk kan zijn voor de baby. Dit was de druppel en ze hebben besloten om haar antibiotica te geven. Dit houdt wel in dat Hanne nu weer in de couveuse ligt en ze nog 5 dagen moet blijven. Dit was wel even erg moeilijk nieuws. Anders hadden we vrijdag naar huis gemogen. Nu hopen we dat Karin ook tot maandag mag blijven. Het belangrijkste is de gezondheid van Hanne dat gaat boven alles. Dat je na een dag je kind al zo kan missen zeg...

Neo moest erg wennen aan het feit dat de baby nu niet meer in mijn buik zit. Het is allemaal best moelijk voor haar. Ze heeft 3 nachten bij opa en oma gelogeerd en mama is al vanaf donderdag niet thuis. De eerste keer toen ze hier kwam na de bevalling was ze erg apathisch ook naar mij toe. Hanne wilde ze niet echt aanraken. 's Middags was ze al een stuk blijer en gaf ze Hanne kusjes. Vanmorgen belde Karins moeder en vertelde ze dat Neo ons toch wel heel erg miste. Ze ging af en toe zo maar huilen en vroeg veel naar mij. O wat gaat dat je aan je hart zeg, als je dat hoort. Arm kind. Nu hebben we besloten dat Neo weer lekker met papa mee naar huis gaat en daar was Neo zelf erg blij mee. Wat heerlijk is het als je kind je mist, wat doet dat je moeder hart goed en wat besef je dan dat je veel van elkaar houdt!!!

Zo het is een heel verhaal geworden. Het duurde zolang voor dit kwam omdat ze in dit ziekenhuis geen internet op de kamers hebben. Wat een armoe zeg. En om nou een heel verhaal via een mobieltje te maken dat schiet ook niet op. Ondertussen hadden een aantal van jullie via hyves al vernomen van de komst van Hanne.






Lieve groeten van Samuel, Karin, Neo en HANNE

Ziekenhuis en thuis

Het is nu echt de laatste fase van de zwangerschap. Gisteren zijn we voor controle bij de verloskundige geweest. Daar heeft Karin een opmerking gemaakt over jeuk op de handen en voeten. Dat werd verdacht en we werden direct doorgestuurd naar het ziekenhuis. na wat uren onderzoek, hartfilmpjes, echo's enz. werd de mededeling gedaan om een 24-uurs observatie te doen van bloeddruk en eiwitwaarden. Karin moest opgenomen worden voor in elk geval een nacht.

Vanmiddag was de uitslag van de 24-uurs controle. Helaas waren de waarden van het eiwit zo gestegen ten opzichte van gisteren, dat besloten is om nogmaals een controle te doen in het weekend. Afhankelijk daarvan zal maandag de geboorte worden ingeleid of Karin worden ontslagen. De kans dat de waarden alsnog gaan dalen zijn niet erg groot, dus wij denken dat maandag of dinsdag onze nieuwe zoon/dochter ons gezin zal gaan verrijken.

Het is wel een spannenende tijd en een weekend dat er veel heen en weer wordt gereden tussen Houtsnijdershorst en Gelre. Neo reageert er nog goed op en vindt het wel prima dat mama ergens anders slaapt (bij de koffer, in het ziekenhuis). Gelukkig zijn er al zo veel mensen die hun diensten en welwillendheid tonen dat ik niet overal op in kan gaan. Neo zou voor de komende maanden wel onderdak hebben! :)Heerlijk al die lieve mensen om je heen!

Ik hoop de komende dagen jullie een beetje op de hoogte te kunnen houden van al het nieuws. En mocht je erg nieuwsgierig zijn: stuur een berichtje of bel mij, eventueel voor het nummer van Karin.

Groeten van Samuel en Neo thuis en Karin en ??? in het ziekenhuis