Dag 5

We zijn in Chancellors Court in Pretoria. Met internet!!!! Joepie. Eindelijk kunnen we fatsoenlijk updates plaatsten. Aan de mailbox tezien zijn er heel veel mensen die meeleven/lezen. Super ga zo door met reageren.
Gisteren ws het dan zover. We kregen NEO. Wat er dan door je heen gaat is onbeschrijfelijk eigenlijk. Het is een heerlijk en spannend moment. Hoe zal ze zijn in het echt, hoe reageert ze op ons. Het eerst wat ik (Karin) dacht toen ik haar in mijn armen kreeg was: Zo die is zwaar dat wordt spierballen kweken :-). Ze is erg mooi maar dat zien jullie al wel op de foto natuurlijk. Neo wa erg rustig ze keek eerst wel van ons we maar dat ging snel over. Samuel en ik mochten apart, zonder Neo, nog even in het kindertehuis kijken. Fijn om te zien waar Neo de eerste 6 maanden van haar even heeft door gebracht. Het is een heel klein huis waar eigenlijk maar 6-8 kinderen kunnen wonen maar nu zaten er 12. Er gaan dit jaar nog meerdere kinderen geadopteerd.
Nadat we in het kantoor van Abba de updates hebben kunnen plaatsten zijn we naar ons guesthouse erug gegaan. Neo bleef heel rustig ze begon ook al te glimlachen naar ons. Heel erg leuk. Toen het slaaptijd was ben ik met de draagzak (van Nic. Mariek die van jou past echt niet meer)gaan lopen en toen viel ze in slaap. 's Middags zijn we met zijn drietjes naar de supermarkt gelopen. Toch best zwaar bijna 9 kg op je buik vond Samuel. 's Avonds viel ze om 20:30 uur in slaap een half uur te laat valt best mee toch. Vannacht om ca. 00:30 uur werd ze wakker en hoeste ze de hele tijd. Dat duurde denk ik een half uurtje toen sliep ze weer verder tot 05:30 uur. Papa sliep zo'n beetje de hele nacht niet mama een stuk beter dan die nacht ervoor.
Vanmorgen zijn we met weer een propellorvliegtuig naar Johannesburg gevlogen. Het opstijgen ging heel goed. Neo maakte het allemaal niets uit. Op een gegeven moment was ze moe en ging ze huilen. We kregen haar niet stil dus dan maar in de draagzak door het middenpad lopen. Gelukkig was het een hele rustige vlucht dus dat ging prima. Na c 5min. Viel ze in slaap ons schatje.
Het blijft een apart gevoel dat dit 'kleine' schattige meisje voor altijd bij ons blijft. We zijn heel blij met hoe het nu gaat. We hadden niet verwacht dat ze zich zo snel aan ons over zou geven.
Ze houdt erg van dolle spelletjes, ze kweilt de hele dag, ze heeft vanmorgen in het vliegtuig Samuel onder gespuugt :-), ze kan heerlijk schaterlachen en brabbelen, ze is eigenlijk gewoon heel erg leuk. Alleen een beetje dik. Ik heb nog nooit zulke dikke beentjes gezien.
We zaten in Kimberley op een soort hotelkamer op de beg. grond. Nu hebben we een echt appartement. Heerlijk. Eindelijk kunnen we onze koffers uitpakken.
En nou willen jullie nog foto's zien natuurlijk.
Beetje lang verhaal, dat zal niet elke dag zo zijn hoor.
Groetjes, uit een warm Pretoria